Nawiąż relację zanim naprawisz sytuację

Reading Time: 3 minutesIntensywne badania pokazują nam, że nie możemy mieć pozytywnego wpływu na nasze dzieci, dopóki nie nawiążemy z nimi dobrej więzi. To sprawa naszego umysłu i serca. Czasem musimy przestać skupiać się na złym zachowaniu dziecka i na pierwszym miejscu uzdrowić relację.

KARY I BEZSTRESOWE WYCHOWANIE

Nawiązanie relacji buduje poczucie bezpieczeństwa i otwartość u dzieci. Kary, kazania, karcenie, obwinianie czy zawstydzanie kreują walkę oraz powodują ochłodzenie relacji. Jeden z moich ulubionych przykładów techniki „Nawiąż relację zanim naprawisz sytuację” jest powiedzenie Jane Nelsen „kocham Cię i odpowiedź brzmi nie”. Dla sprostowania, nie oznacza to, że możemy dzieciom zabraniać wszystkiego w imię rodzicielskiej miłości. Oznacza to, że pomimo naszej ogromnej miłości możemy się czasem z czymś lub na coś nie zgodzić. Ten przykład odwzorowuje również jedną z koncepcji Pozytywnej Dyscypliny, zwanej „Uprzejmy i Stanowczy Jednocześnie”.

Zanim podzielę się z Wami jak nawiązywać i budować dobrą relację z dziećmi chciałabym zwrócić uwagę na to, iż błędem jest myślenie, że dawanie dzieciom cokolwiek chce jest efektywne. „Ratowanie”, naprawianie za dzieci i rozpieszczanie ich nie jest dobrą drogą do nawiązania zdrowej relacji. Budowanie efektywnej więzi jest możliwe tylko wtedy, kiedy zarówno dorosły jak i dziecko mają poczucie przynależności i znaczenia.

KARTY TECHNIK POZYTYWNEJ DYSCYPLINY

Wiele Kart Technik Pozytywnej Dyscypliny wyposaża nas w umiejętności, pomagające nawiązać relację z dzieckiem. Więcej szczegółów na temat każdej z nich dowiecie się przy okazji opisywaniu poszczególnej karty.

JAK ZATEM BUDOWAĆ WIĘŻ Z DZIECKIEM- KROK PO KROKU

Poniżej najważniejsze wskazówki związane z nawiązaniem relacji z dzieckiem, a zaczerpnięte z innych kart:

• Zaplanuj specjalny czas z dzieckiem. Cóż może być bardziej pomocne w nawiązaniu więzi z dzieckiem, niż świadomość dziecka, jak wiele przyjemności sprawia Ci czas z dzieckiem
• Słuchaj. Naprawdę słuchaj. Przestań robić to co robiłeś i poświęć swojemu dziecku całą uwagę.
• Zaakceptuj uczucia dziecka. Czy jesteśmy w stanie nawiązać więź, jeśli czujemy się rozumieni?
• Podziel się swoimi uczuciami i myślami, kiedy to stosowne. Pamiętaj o tym, że dziecko będzie słuchać, kiedy samo będzie czuło się wysłuchane, Dzieci czują więź, kiedy z szacunkiem podzielisz się czymś o sobie. Z szacunkiem jednak nie oznacza opowiadania historii z cyklu „za moich czasów”
• Skup się na rozwiązaniu razem z dzieckiem, po czasie uspokojenia.
• Zadawaj pytania pełne ciekawości, aby pomóc zrozumieć dzieciom konsekwencje ich wyboru, zamiast narzucania im konsekwencji” z góry”. Szczere pytania otwierają serce i racjonalną część mózgu- czyli więź.
• Są sytuacje, w których każdy nie potrzebuje niczego tak bardzo jak przytulania.

Ważnym jest zrozumieć, że  „naprawianie sytuacji” w Pozytywnej Dyscyplinie znacznie różni się od tradycyjnego „naprawiania”, „poprawiania dzieci”. Największa różnica polega na tym, że tradycyjne „naprawianie” często angażuje karę (najczęściej to izolacja, zabranie przywilejów, szlaban). Innymi słowy konwencjonalne „naprawianie”, polega na tym, że to dorosłych robi coś dla dzieci. „Naprawianie sytuacji” w Pozytywnej Dyscyplinie z szacunkiem angażuje dzieci we wspólne znajdowanie rozwiązań.

Dwie świetne metody, pomagające w znajdowaniu rozwiązań to spotkania rodzinne i klasowe oraz skupienie na rozwiązaniu. Są to potężne narzędzia, które z szacunkiem angażują dzieci do nauki oraz korzystania z ich osobistej mocy w kształtowaniu rozwiązywania problemów. Nawiązywanie relacji jest częścią tego procesu.

Kiedy nawiążemy z dziećmi zdrową więź, mają one poczucie przynależności i znaczenia. Często to wystarczy by zatrzymać niepożądane zachowanie. Kiedy będziecie się zapoznawać z różnymi narzędziami Pozytywnej Dyscypliny zauważycie, że wszystkie są zaprojektowane tak, aby nawiązać relację przed naprawianiem  ( z szacunkiem!)sytuacji.

ŻRÓDŁO: https://www.positivediscipline.com/articles/connection-correction

Autorką tekstu jest Sylwia Andreson-Hanney. Więcej o niej TU