⭐ Pozytywna Dyscyplina dla nastolatków

Nastolatki nadal potrzebują rodziców, po prostu potrzebują ich w inny sposób

Rodzice mogą wspierać ich ucząc zdroworozsądkowej oceny sytuacji, skupiania się na rozwiązaniach i brania odpowiedzialności, rezygnując przy tym z gderania, kar i zakazów.

Okres nastoletni to czas ogromnej ilości stresu i dużych zmian dla nastolatków i  ich rodziców. Młodzi ludzie naturalnie poszukują większej wolności i przechodzą przez proces przekształcania relacji z rodzicami, a Ci drudzy często czują się wyobcowani i wykluczeni z życia dziecka, a nawet bezradni i bezsilni.

Miliony rodziców zaufały Pozytywnej Dyscyplinie – stworzonemu przez Jane Nelsen zdroworozsądkowemu i spójnemu podejściu do wychowywania szczęśliwych i odpowiedzialnych dzieci.

Znajdziesz tu sprawdzone i skuteczne sposoby na to, jak:

• uczyć nastolatka, jak realizować cele, które ważne są dla niego, jak również te, które ważne są dla ciebie (np. domowe obowiązki),
• być po stronie swojego nastolatka i upewniać się, że on o tym wie,
• unikać pułapek nadmiernej kontroli i pobłażliwości,
• prawdziwie szczerze rozmawiać z nastolatkiem,
• pomagać mu radzić sobie z wyzwaniami wirtualnego świata,
• zamieniać trudne sytuacje w możliwości,
• motywować,
• jak dobrowolnie zrezygnować z kar i zabierania przywilejów na rzecz szukania rozwiązań,
• zadbać o to, by twoje osobiste tematy z okresu dojrzewania nie stawały ci na rodzicielskiej drodze.

⭐ Jak przestać walczyć z dzieckiem? Pozytywna przerwa i 50 innych sposobów dla rodziców i nauczycieli

Czy Twoje relacje z dziećmi przypominają jakąś grę?

Nieustannie idziesz w zapasy, odbijasz piłeczki, boksujesz się z dziećmi w codziennych zmaganiach? Czujesz, że wychowanie to harówka emocjonalna, która oddala Was od siebie? Uwaga! Czas na pozytywną przerwę według Pozytywnej Dyscypliny.

Chwila na „ochłonięcie”, czas na „przemyślenie zachowania”, „karny jeżyk”?!  To w wielu domach i placówkach wciąż popularne i stosowane metody dyscyplinujące. W takiej czy innej odsłonie – niezależnie od „dekoracji”, świadomie lub nie – te metody pełnią często funkcję kary. Przynoszą efekt zupełnie odwrotny do oczekiwanego, bo osłabiają motywację dziecka, zagrażają relacji, uruchamiają mechanizmy zemsty lub buntu, wpędzają w poczucie winy dziecko i rodzica, zaniżają samoocenę.

Co zrobić, by pozytywna przerwa była dla dzieci budującym doświadczeniem?

Odkryj moc „Pozytywnej Przerwy”. To narzędzie, które opiera się na relacji i szacunku do dziecka i samego siebie. W swojej koncepcji autorka wykorzystuje teorię mózgu oraz współczesne badania z zakresu self-reg. Dzięki temu przerwa na wyciszenie, zamiast być karą, staje się dla dziecka i opiekuna sposobem na wyciszenie i powrót do równowagi.